XV Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny
PRZESTRZEŃ WYOBRAŹNI
-zdjęcie miesiąca

Ze względu na to, że w poprzedniej edycji pisząc recenzje często powtarzaliśmy się (nasze recenzje nie były uzgadniane przed publikacją) w tej edycji postanowiliśmy pisać recenzje dzieląc się opiniami: pozytywną i negatywną. Na każdej sesji będziemy zamieniać się stronami. Tym razem ja będę doszukiwał się wyłącznie plusów a Władysław Nielipiński będzie zwracał uwagę na minusy w Państwa pracach.

fotografie biorące udział w dziewiątej sesji:

Recenzje:

1  *  KATARZYNA BEKIER  *  Aureola jesieni
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Przesunąłbym nieco oś widzenia aparatu w lewą stronę, tak aby „aureola” znalazła się bliżej mocnego punktu, dzięki czemu zmniejszyłaby się pusta przestrzeń w prawym górnym narożniku. W tym momencie można tylko skadrować jak na propozycji.

2 * KATARZYNA BEKIER * Bez tytułu
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nałożone kropelki nie ratują nijakości tego obrazka, zwykła łódka w naturalnym środowisku – banał. A skoro już nakładamy kropelki, to warto zadbać o ich kształt, bezwzględną ostrość i to co się w nich odbija. Gdyby założyć że ideą tego przedstawienia było wywołanie nastroju jesiennej nostalgii za minionym latem, to wolałbym szybę zapłakaną deszczem i być może wtedy by mnie wzięło… W tej wersji wyczuwam sztuczność i fałsz. (porównaj: „Szklarnia” Beaty Makowskiej).

3 * KATARZYNA BEKIER * Dom wschodzącego słońca
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński.Jedną z zasad kompozycji jest takie rozkładanie walorów tonalnych obrazu aby te ciemniejsze – „cięższe” znajdowały się w dolnych partiach, a im wyżej tym więcej było lekkości – słońca i radości. Prezentowana fotografia jest zaprzeczeniem tej reguły i nie widzę żadnego uzasadnienia dla jej złamania. Zarówno ciemna bryła odbijającego się mostu jak i korona drzewa z prawej zdominowały obrazek, w którym najmocniejszym elementem jest w centralnym miejscu umieszczona biała podpora mostu, natomiast interesująca gra światła na ceglanym murze budynku całkowicie umyka uwadze i tylko tytuł sugeruje, że to ona była powodem wykonania tej fotografii.

4 * KATARZYNA BEKIER * Na fali
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

5  *  KATARZYNA BEKIER  *  O o okręgi
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

6  *  KATARZYNA BEKIER  *  Panta rhei 1
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

7  *  KATARZYNA BEKIER  *  Panta rhei 2
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

8 * KATARZYNA BEKIER * Prawie jak Amsterdam
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

9  *  KATARZYNA BEKIER  *  Windows
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

10  *  KATARZYNA BEKIER  *  Wolność
PLUS. Antoni Rut. Gdyby był pokazany choć minimalnie horyzont byłby pokazany ogrom nieba. Przestrzeń wypełniona chmurami w pewnym momencie otwiera się i pokazuje czysty błękit nieba. Kompozycyjnie nie jest to zbyt dobry układ ponieważ ptak nie jest w silnym punkcie. Warto byłoby pokazać ptaka z rozwiniętymi skrzydłami w nasza stronę umieszczonego w silnym punkcie.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli ten układ chmur tak zafascynował autorkę, że uznała iż właśnie to ujęcie jest właściwe, to należało przynajmniej poczekać, aby ten ptak „wyleciał” z kadru, albo zahipnotyzować go, by poleciał tam gdzie powinien czyli w kierunku „mocnego punktu obrazowego”. Usytuowanie takiego, przyciągającego wzrok elementu w połowie wysokości obrazu jest rozwiązaniem najgorszym z możliwych.

11 * PIOTR CIESIELSKI * Stonoga
PLUS. Antoni Rut. Ta fotografia podobnie jak praca „Fontanna” jest właściwie abstrakcyjna, z tym że bardziej przywiązana do rzeczywistości. Wszystkie linie, plamy, bliki stanowią tu o prawidłowości pokazania tego kawałka przestrzeni zamkniętej w przestrzeni fotografii. Rzeczywistość zatrzymana na tym zdjęciu jest pokazania w sposób dość interesujący.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Tylko bardzo wybujała wyobraźnia może w tym fragmencie mostu dopatrzyć się stonogi. Jeżeli autor tam ją widzi, to tak należałoby eksperymentować ujęciami aby to wrażenie udzieliło się widzom. W tej wersji mamy zwykły fragment miejskiego pejzażu w dodatku źle skadrowany – zobacz propozycję.

12 * MARTA CZERWIŃSKA * Jak we śnie.
PLUS. Antoni Rut. Zdjęcie reportażowe świadczące o możliwościach autorki podejmowania szybkich decyzji. Za chwilę tej sytuacji już by nie było. Ale szybkie zdjęcia są trudne, bo oprócz refleksu trzeba starać się dobrze zakomponować by wszystkie ważne elementy znalazły się na swoich miejscach. Gdyby dziecko szło w drugą stronę byłoby w miarę dobrze jednak tu wychodzi z fotografii dlatego dobrym miejscem byłby górny prawy punkt. Ale pomimo to fotografia daje dość ciekawy nastrój beztroskiego świata dziecka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Formalnie można by się do wielu elementów tego obrazu „przyczepić”, ale tytułem w tym przypadku można wszystko wytłumaczyć. A do tego wciąż mam w pamięci małego Adasia utopionego przez rodziców, o czym ostatnio znowu przypomniały media (w związku z rozstrzygnięciem sprawy w sądzie). Ta fotografia mogłaby być ilustracją do takiego reportażu.
Jestem za!

13 * MARTA CZERWIŃSKA * Pomiędzy światłem a cieniem.
PLUS. Antoni Rut. Zdjęcie reportażowe świadczące o możliwościach autorki podejmowania szybkich decyzji. Za chwilę tej sytuacji już by nie było. Ale szybkie zdjęcia są trudne, bo oprócz refleksu trzeba starać się dobrze zakomponować by wszystkie ważne elementy znalazły się na swoich miejscach. Myślę tu o wyborze złego miejsca dla dziecka tym bardziej, że ma na głowie czerwoną czapeczkę i ten punkt powinien znajdować się w tzw. silnym punkcie. Ale pomimo to fotografia daje dość ciekawy nastrój beztroskiego świata dziecka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Akademicko podchodząc do analizy tej fotografii, przypomniałbym o regule sytuowania najważniejszego elementu w mocnym punkcie obrazu. W tym przypadku jednak mamy do czynienia z tzw „Street photo” i jakakolwiek próba poprawienia kompozycji osłabia dramatyzm zastanej sytuacji.
Jestem za.

14 * MARTA CZERWIŃSKA * W biegu.
PLUS. Antoni Rut. Zdjęcie reportażowe świadczące o możliwościach autorki podejmowania szybkich decyzji. Za chwilę tej sytuacji już by nie było. Bardzo dobrze pokazana jest sytuacja ruchu charakterystyczna dla dzieci, które w takim ruch znajdują się bez przerwy. Fotografia daje dość ciekawy nastrój beztroskiego szybko zmieniającego się świata dzieci.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Tym razem autorka „pojechała po bandzie”. Rozmazane plamy barwne, jeżeli same w sobie nie tworzą interesującej kompozycji, to zbyt mało aby traktować je w kategorii nośnika treści. Kiedyś obowiązywała zasada, że przynajmniej jeden element obrazu powinien być ostry i wyraźny, żeby móc wokół niego budować przekaz ideowy. Mamy tu wprawdzie taki element – jest to czarna kreska przed biegnąca postacią, ale ona sugeruje, że to jest kulig i dziecko jedzie na sankach…

15 * 15JULKA * Majowy poranek
PLUS. Antoni Rut. Temat zawsze powracający kiedy to po zimie nastaje wiosna i drzewa dotąd pokazujące same kikuty nagle pokrywają się masą kwiatów. Zauważamy odradzające się życie. Łapiemy duży oddech, który ma wystarczyć na całe lato aż do następnej zimy. Fotografując staramy się pokazać wszystko co nas cieszy, a więc gałąź pełną kwiatów. Myślę, że lepiej byłoby pokazać same kwiaty jako pewną strukturę plastyczną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Znacznie lepiej czyta się ten obrazek po ustawieniu go w pionie.

16  *  IWETTA GINTOWT-PAPROCKA  *  Fasada
PLUS. Antoni Rut. Autorka tworzy kompozycje wykorzystując dość proste elementy w dość prosty sposób co daje bardzo dobre efekty. Tworzy interesujące obrazy. Spokojnie bez rozpraszania się kontemplujemy prostotę gry świateł i cieni. Myślę, że są to dobre, w zasadzie abstrakcyjne fotografie. Nie oderwane od rzeczywistości bo przedstawiają realną sytuację.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za!

17 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Geometrycznie
PLUS. Antoni Rut. Autorka tworzy kompozycje wykorzystując dość proste elementy w dość prosty sposób co daje bardzo dobre efekty. Tworzy interesujące obrazy. Spokojnie bez rozpraszania się kontemplujemy prostotę gry świateł i cieni. Myślę, że są to dobre, w zasadzie abstrakcyjne fotografie. Nie oderwane od rzeczywistości bo przedstawiają realną sytuację.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za!

18 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Grawitacja
PLUS. Antoni Rut. Myślę, że tym razem autorka nie miała koncepcji na pokazanie tej pracy. Są tu co najmniej dwie kompozycje zupełnie nie pasujące do siebie. Osobiście pokazałbym je osobno jako interesującą plątaninę, choć uporządkowaną, linii i barw oraz dolną część jako człowieka zagubionego w przestrzeni. No i człowiek powinien być dobrym miejscu a nie tak sobie bo akurat był.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za!

19 * AGNIESZKA KACPRZAK * Ciało
PLUS. Antoni Rut. Ciało kobiety jest dla artysty tworzywem, z którego powstaje kompozycja. Zawsze jest problem by nie pokazać za dużo, ale też za mało, czy oświetlić kontrastowo czy miękko, czy w kolorze czy czarno-biało. W tym wypadku są zachowane wszystkie proporcje prawidłowo poza samą kompozycją. Osobiście pokazałbym tak by wszystkie odległości były równe.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. „Akt fotograficzny jest specyficznym teatrem ciała. Nie chodzi jedynie o to, że ciało jest tutaj głównym obiektem, że to na nim skupia się uwaga najpierw fotografa, a potem widza. (…) W tym teatrze ciała nigdy nie chodzi o prostą prezentację pewnej cielesności. Obraz ciała staje się bowiem zawsze obrazem człowieka, czyli jest nośnikiem i wyrazicielem pewnej idei, czy też metafory człowieka” – tak pisze Marek Śnieciński we wstępie do albumu „Akt w polskiej fotografii”, wydanego przez Jerzego Piątka w 2013 r. Poszukując w prezentowanej fotografii jakiejś idei obróciłem ją o 90 stopni (w prawo) i tym prostym zabiegiem stworzyłem pretekst do metaforycznej gry formą…

20 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Fasada
PLUS. Antoni Rut. Poruszamy się w skomplikowanej strukturze miejskiej poszukując tematu i możliwości pokazania pejzażu miasta w nam tylko znany, dla nas charakterystyczny sposób. Zauważamy zmiany w architekturze w czasie. Widzimy różnice pomiędzy np. architekturą XIX wieczną a dzisiejszą tzw. nowoczesną. Dlatego fotografujemy miasta tworząc własne ciekawe kompozycje zupełnie oderwane od całej skomplikowanej struktury formowanej od stuleci przez architektonicznych strategów. Dynamikę fotografii autor uzyskał poprzez pokazanie odbić w szybach okiennych oraz asymetryczny układ.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Kompletnie nie wiem po co to zdjęcie zostało wykonane, a tym samym bezcelowe wydaje mi się omawianie wszystkich jego wad. To tak jakbym miał samą karoserię samochodu i starał się klientowi wytłumaczyć dlaczego ona nie jedzie.

21 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Lemingi
PLUS. Antoni Rut. Sylwetki ludzi bardzo często wykorzystywane są do różnych bardziej lub mniej interesujących tematów. Wszystko zależy czy układ kompozycyjny, barwa, układ świateł i plam ciemnych będzie dobrze rozmieszczony. Tu udało się zgrać te wszystkie parametry przez to kompozycja jest interesująca.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

22 * PIOTR KAŹMIERCZAK * O poranku
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, wschodzące słońce, chmury, mgiełka, przestrzeń to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ostre światło słońca przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Wszystko zgodne z kanonami i nic. Cóż z tego, że ładny obrazek? Widziałem już takich tysiące. Jedną z cech sztuki jest to, że zaskakuje, zadziwia, uruchamia wyobraźnię. Wyzwala emocje. Dobrze, że się ma w swojej kolekcji takie obrazy, ale czy koniecznie trzeba je publicznie pokazywać ?

23 * DOROTA KIEŁKUCKA-ZAJĄC * Bez tytułu
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę nic pozytywnego w tej fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie wiem o co chodzi… tytuł niczego nie wyjaśnia – obraz jest wyraźnie coś przedstawiający, więc nic nie da „podciąganie” go w kategorię abstrakcji czy eksperymentu formalnego.

24 * BEATA MAKOWSKA * Szklarnia
PLUS. Antoni Rut. Takie zastane układy trzeba nieco okiełznać po to by stworzyć interesującą kompozycję. Sprawą artysty jest dobrze pokazać ten wzór i dobrze go zakomponować. Tu niestety nie udało się, za dużo elementów niepotrzebnych. Gdyby zmniejszyć obszar zainteresowania i zwiększyć kontrast na pewno byłoby ciekawiej.

MINUS. Władysław Nielipiński. Pozytywny przykład tego o czym mówiłem omawiając obraz „Bez tytułu” Katarzyny Bekier. Nie mam uwag.
Jestem za!

25 * OKONIEWSKI TOMASZ * Smolarz I
PLUS. Antoni Rut. Autor prezentuje obecnie podobnie jak prezentował w poprzednich edycjach konkursu wiele prac, w których tworzy opowiadania o ludziach żyjących w dość specyficznych miejscach i warunkach. Opowiada o ich pracy i życiu codziennym. Te fotografie to opis życia jakby w innym nieznanym świecie. Są to bardzo interesujące, dobrze pokazane historie ludzi. Fotografia czarno-biała tworzy specyficzną grafikę, która pozwala nam doszukiwać się piękna w samej kompozycji bez poszukiwania wartości barwnych. Fotografując tworzymy opowiadania i historie na wskutek wrażeń doznawanych pod wpływem działania na naszą wyobraźnię zjawisk nie spotykanych na co dzień. Interesująco jest tu pokazany człowiek w swoim środowisku pracy.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli te 5 zdjęć traktować jako zestaw to jestem pełen uznania dla odmiennego potraktowania skądinąd dobrze nam już znanego tematu. Zastanowiłbym się tylko nad fotografią „II” – wydaje mi się najsłabszą w tej konfiguracji – może by znalazło się coś innego na podmianę? Szeroka perspektywa miejsca akcji, ale bez tej drażniącej postaci w centrum, osłabiającej wymowę dwóch bardzo dobrych portretów („I” i „III”).

26 * OKONIEWSKI TOMASZ * Smolarz II
PLUS. Antoni Rut. Autor prezentuje obecnie podobnie jak prezentował w poprzednich edycjach konkursu wiele prac, w których tworzy opowiadania o ludziach żyjących w dość specyficznych miejscach i warunkach. Opowiada o ich pracy i życiu codziennym. Te fotografie to opis życia jakby w innym nieznanym świecie. Są to bardzo interesujące, dobrze pokazane historie ludzi. Fotografia czarno-biała tworzy specyficzną grafikę, która pozwala nam doszukiwać się piękna w samej kompozycji bez poszukiwania wartości barwnych. Fotografując tworzymy opowiadania i historie na wskutek wrażeń doznawanych pod wpływem działania na naszą wyobraźnię zjawisk nie spotykanych na co dzień. Interesująco jest tu pokazany człowiek w swoim środowisku pracy.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli te 5 zdjęć traktować jako zestaw to jestem pełen uznania dla odmiennego potraktowania skądinąd dobrze nam już znanego tematu. Zastanowiłbym się tylko nad fotografią „II” – wydaje mi się najsłabszą w tej konfiguracji – może by znalazło się coś innego na podmianę? Szeroka perspektywa miejsca akcji, ale bez tej drażniącej postaci w centrum, osłabiającej wymowę dwóch bardzo dobrych portretów („I” i „III”).

27  *  OKONIEWSKI TOMASZ  *  Smolarz III
PLUS. Antoni Rut. Autor prezentuje obecnie podobnie jak prezentował w poprzednich edycjach konkursu wiele prac, w których tworzy opowiadania o ludziach żyjących w dość specyficznych miejscach i warunkach. Opowiada o ich pracy i życiu codziennym. Te fotografie to opis życia jakby w innym nieznanym świecie. Są to bardzo interesujące, dobrze pokazane historie ludzi. Fotografia czarno-biała tworzy specyficzną grafikę, która pozwala nam doszukiwać się piękna w samej kompozycji bez poszukiwania wartości barwnych. Fotografując tworzymy opowiadania i historie na wskutek wrażeń doznawanych pod wpływem działania na naszą wyobraźnię zjawisk nie spotykanych na co dzień. Interesująco jest tu pokazany człowiek w swoim środowisku pracy.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli te 5 zdjęć traktować jako zestaw to jestem pełen uznania dla odmiennego potraktowania skądinąd dobrze nam już znanego tematu. Zastanowiłbym się tylko nad fotografią „II” – wydaje mi się najsłabszą w tej konfiguracji – może by znalazło się coś innego na podmianę? Szeroka perspektywa miejsca akcji, ale bez tej drażniącej postaci w centrum, osłabiającej wymowę dwóch bardzo dobrych portretów („I” i „III”).

28 * OKONIEWSKI TOMASZ * Smolarz IV
PLUS. Antoni Rut. Autor prezentuje obecnie podobnie jak prezentował w poprzednich edycjach konkursu wiele prac, w których tworzy opowiadania o ludziach żyjących w dość specyficznych miejscach i warunkach. Opowiada o ich pracy i życiu codziennym. Te fotografie to opis życia jakby w innym nieznanym świecie. Są to bardzo interesujące, dobrze pokazane historie ludzi. Fotografia czarno-biała tworzy specyficzną grafikę, która pozwala nam doszukiwać się piękna w samej kompozycji bez poszukiwania wartości barwnych. Fotografując tworzymy opowiadania i historie na wskutek wrażeń doznawanych pod wpływem działania na naszą wyobraźnię zjawisk nie spotykanych na co dzień. Interesująco jest tu pokazany człowiek w swoim środowisku pracy.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli te 5 zdjęć traktować jako zestaw to jestem pełen uznania dla odmiennego potraktowania skądinąd dobrze nam już znanego tematu. Zastanowiłbym się tylko nad fotografią „II” – wydaje mi się najsłabszą w tej konfiguracji – może by znalazło się coś innego na podmianę? Szeroka perspektywa miejsca akcji, ale bez tej drażniącej postaci w centrum, osłabiającej wymowę dwóch bardzo dobrych portretów („I” i „III”).

29 * OKONIEWSKI TOMASZ * Smolarz V
PLUS. Antoni Rut. Autor prezentuje obecnie podobnie jak prezentował w poprzednich edycjach konkursu wiele prac, w których tworzy opowiadania o ludziach żyjących w dość specyficznych miejscach i warunkach. Opowiada o ich pracy i życiu codziennym. Te fotografie to opis życia jakby w innym nieznanym świecie. Są to bardzo interesujące, dobrze pokazane historie ludzi. Fotografia czarno-biała tworzy specyficzną grafikę, która pozwala nam doszukiwać się piękna w samej kompozycji bez poszukiwania wartości barwnych. Fotografując tworzymy opowiadania i historie na wskutek wrażeń doznawanych pod wpływem działania na naszą wyobraźnię zjawisk nie spotykanych na co dzień. Interesująco jest tu pokazany człowiek w swoim środowisku pracy.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli te 5 zdjęć traktować jako zestaw to jestem pełen uznania dla odmiennego potraktowania skądinąd dobrze nam już znanego tematu. Zastanowiłbym się tylko nad fotografią „II” – wydaje mi się najsłabszą w tej konfiguracji – może by znalazło się coś innego na podmianę? Szeroka perspektywa miejsca akcji, ale bez tej drażniącej postaci w centrum, osłabiającej wymowę dwóch bardzo dobrych portretów („I” i „III”).

30 * KATARZYNA OLTER * Kwiat lotosu
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę w tej pracy niczego pozytywnego.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

31 * KATARZYNA OLTER * Zima
PLUS. Antoni Rut. Ta praca jest dużo ciekawsza od poprzedniej. Bo nawet abstrakcja musi coś przedstawiać musi być zrozumiała. ponieważ każdy widz chce znaleźć w oglądanej pracy, dzięki swojej wyobraźni, pejzaże nieznane, niespotykane, ale żyjące w swojej podświadomości. Wszystkie linie, plamy, barwy stanowią tu o prawidłowości pokazania tego kawałka natury zamkniętego w przestrzeni fotografii. Rzeczywistość zatrzymana na tej fotografii jest światem odrealnionym nieznanym.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Odwróciłbym obraz o 180 stopni.

32 * AGNIESZKA RADLAK * Moje pierwsze – z cyklu „Drgania własne”
PLUS. Antoni Rut. Autorka przedstawia nam w kilku sesjach fotografie, w których poszukuje prostoty w tworzeniu kompozycji. W tworzeniu specyficznych kompozycji posługuje się małą ilością elementów. Im mniej obiektów tym lepsza i czytelniejsza w odbiorze kompozycja. Dobry pomysł to jedno a dobry układ to drugie. Oba warunki muszą być spełnione by uznać pracę za dobrą. Myślę, że tym razem udało się.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Przeszkadza ciemny fragment tła w prawym górnym narożniku – znacznie lepiej to wygląda gdy ujednolici się ten element z szarością poniżej.

33 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Cisza
PLUS. Antoni Rut. Taka piękna mgiełka, taki piękny widok. Po co to psuć jakimiś czarnymi elementami wgryzającymi się w piękno krajobrazu?

MINUS. Władysław Nielipiński. Tak jak dwa kwiatki w bukiecie to o jeden za mało, (albo za dużo), tak i w obrazie dwa mocne elementy wzajemnie się znoszą i osłabiają. W tym przypadku wyraźnie przeszkadza ten lewy, który wraz ze swym odbiciem tworzy pionową krechę rozrywająca łagodność tego pejzażu. Gdyby go wyeliminować, a całość kompozycji przesunąć tak, aby prawy pochylony patyk zbliżył się do mocnego punktu obrazu – powstałaby kompozycja doskonała. Oczywiście wchodzi w rachubę jeszcze hipotetyczny wariant, że z prawej strony być może był jeszcze jeden patyk i umieszczenie go w kadrze stworzyłoby jakiś nieprawdopodobny wzór matematyczny.

34 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Słoneczny kwartet
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, wschodzące i zachodzące słońce, chmury, mgiełka to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ostre światło słońca przyciąga uwagę. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów. Fotografia jest dobrze wykonana i zakomponowana.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

35 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Zwierciadło
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Powierzchnia wody, w której odbijają się elementy rosnące nad nią przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Przyciąłbym trochę góry (i proporcjonalnie z prawej strony), tak aby linia brzegowa znalazła się dokładnie w 1/3 wysokości (licząc od górnej krawędzi).

36 * EWA SIEROKOSZ * Kolorowo
PLUS. Antoni Rut. Autorka przedstawia nam kolejne prace z cyklu „postacie z innego świata”. Grafiki są raz bardziej przetworzone raz mniej. Niektóre wyglądają jak fotografie powierzchni zniekształcającej świat widzialny. We wszystkich pracach zauważamy postać ludzką co pozwala na pewne skojarzenia z postaciami z innego świata. Prace tego typu pozwalają nam podczas oglądania poznawać nie tylko fantazję autorki, ale również uruchomić naszą wyobraźnię. Najciekawsze moim zdaniem to „Uwięzieni” i „W przestrzeni”.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

37 * EWA SIEROKOSZ * Uwięzienie
PLUS. Antoni Rut. Autorka przedstawia nam kolejne prace z cyklu „postacie z innego świata”. Grafiki są raz bardziej przetworzone raz mniej. Niektóre wyglądają jak fotografie powierzchni zniekształcającej świat widzialny. We wszystkich pracach zauważamy postać ludzką co pozwala na pewne skojarzenia z postaciami z innego świata. Prace tego typu pozwalają nam podczas oglądania poznawać nie tylko fantazję autorki, ale również uruchomić naszą wyobraźnię. Najciekawsze moim zdaniem to „Uwięzieni” i „W przestrzeni”.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

38 * EWA SIEROKOSZ * W przestrzeni
PLUS. Antoni Rut. Autorka przedstawia nam kolejne prace z cyklu „postacie z innego świata”. Grafiki są raz bardziej przetworzone raz mniej. Niektóre wyglądają jak fotografie powierzchni zniekształcającej świat widzialny. We wszystkich pracach zauważamy postać ludzką co pozwala na pewne skojarzenia z postaciami z innego świata. Prace tego typu pozwalają nam podczas oglądania poznawać nie tylko fantazję autorki, ale również uruchomić naszą wyobraźnię. Najciekawsze moim zdaniem to „Uwięzieni” i „W przestrzeni”.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

39 * EWA SIEROKOSZ * W świetle
PLUS. Antoni Rut. Autorka przedstawia nam kolejne prace z cyklu „postacie z innego świata”. Grafiki są raz bardziej przetworzone raz mniej. Niektóre wyglądają jak fotografie powierzchni zniekształcającej świat widzialny. We wszystkich pracach zauważamy postać ludzką co pozwala na pewne skojarzenia z postaciami z innego świata. Prace tego typu pozwalają nam podczas oglądania poznawać nie tylko fantazję autorki, ale również uruchomić naszą wyobraźnię. Najciekawsze moim zdaniem to „Uwięzieni” i „W przestrzeni”.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

40 * ADAM SOWA * Dwa światy
PLUS. Antoni Rut. Nie jestem zwolennikiem pokazywania dwóch w jednym. Wolałbym pokazać dwie fotografie obok siebie pokazujące „Dwa światy”. Jako osobne są bardzo intrygującymi fotografiami dobrze pokazującymi podglądane biegnące życie.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Fotografią tą wchodzimy w dyskurs o sztuce współczesnej, która do rangi dzieła podnosi zwykłe najbardziej prozaiczne wydarzenia, czego sztandarowym przykładem może być artystka obierająca w galerii ziemniaki. W tym duchu jest ta fotografia beznamiętnie rejestrująca  przestrzeń publiczną, widzowi pozostawiając jej komentowanie. Jednak w tradycyjnym rozumieniu fotografii jedną z  jej cech jest możliwość  porządkowania otaczającego nas chaosu – wyławianie z niego interesujących fragmentów, które mogą być metaforą człowieczego losu, losu ludzkości i świata. W tym kontekście powinienem to zdjęcie zdyskwalifikować jako „nie trzymające żadnych norm”, ale starca  szkiełko i oko nie jest chyba w tym przypadku najlepszym narzędziem oceny, bo serce podpowiada: „nie mam uwag”…

41 * TONA01 * W ciemnym lesie
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę w tej fotografii niczego pozytywnego.

MINUS. Władysław Nielipiński. Klimat jaki zawarty jest w tej fotografii można by wzmocnić dokładając nieco treści. Może tylko dopowiedzieć na co spogląda młody człowiek, a może sprawić, aby zamiast radości, że słoneczko na niego świeci pokazał w oczach strach i grozę zagubienia w ciemnym lesie. Zagubienia, od którego już tylko krok do jeszcze szerszych interpretacji.

42 * TONA01 * We mgle
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, mgiełka to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów. Myślę, że dla dobra kompozycji osoba patrząca w prawo powinna patrzeć w lewo ponieważ jest z prawej strony.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

43 * TONA01 * Zimowa kompozycja
PLUS. Antoni Rut. Poszukiwanie układów kompozycyjnych we fragmentach otaczającej nas rzeczywistości jest dobra cechą artysty. Z zauważonych urywków przestrzeni autorka stworzyła interesujący układ kompozycyjny.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli te ślady na śniegu przecinające fotografię w poprzek miały być też elementem „kompozycji”, to już wszystko co ponad nimi jest niepotrzebne.

44 * MAGDALENA TRACZ * Kosmos
PLUS. Antoni Rut. Fotografia artystyczna jak i inne dziedziny sztuki to nie tylko pokazywanie własnych przemyśleń w sposób bardziej lub mniej zrozumiały dla widzów ale również pokazywanie otaczającej nas rzeczywistości w sposób czytelny i wzbudzający fascynację. Pokazanie przestrzeni z umieszczonym w niej obiektem oraz sylwetką człowieka jest interesującym pomysłem jednak należałoby popracować jeszcze nad układem kompozycyjnym. Poszukiwanie układów kompozycyjnych we fragmentach otaczającej nas rzeczywistości jest dobrą cechą artysty.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Gdyby nie kosmiczny tytuł, to byłaby to pamiątka z pobytu w lesie. Pomysł jest – trzeba jeszcze zrobić to zdjęcie…

45 * MAGDALENA TRACZ * Leśniczy
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę pozytywnych cech w tej grafice. Można by spróbować inaczej zakomponować.

MINUS. Władysław Nielipiński. Uzasadnienia dla takiej kompozycji szukałbym raczej w świecie zjaw, duchów i innych świtezi. „Leśniczy” – to zbyt prozaiczne.

46 * MAGDALENA TRACZ * Na granicy światów
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę pozytywnych cech w tej grafice.

MINUS. Władysław Nielipiński. Niestety porażka. Widzę połączenie kiepskiego zdjęcia z jego lustrzanym odbiciem. W ten sposób można się bawić z każdą fotografią, tylko po co?

47  *  IWONA WILCZEK  *  Iluzje I
PLUS. Antoni Rut. Fotografia daje możliwości wykonywania interesujących grafik kalejdoskopowych. Nieraz wystarczy to do uzyskania interesującej kompozycji. Tym razem barwne grafiki przemawiają do nas kolorem a nie tylko jasnymi i ciemnymi plamami. To czyni z tych grafik bardziej interesujące kompozycje.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. W ten sposób można się bawić z każdą fotografią, tylko po co?

48 * IWONA WILCZEK * Iluzje II
PLUS. Antoni Rut. Fotografia daje możliwości wykonywania interesujących grafik kalejdoskopowych. Nieraz wystarczy to do uzyskania interesującej kompozycji. Tym razem barwne grafiki przemawiają do nas kolorem a nie tylko jasnymi i ciemnymi plamami. To czyni z tych grafik bardziej interesujące kompozycje.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. W ten sposób można się bawić z każdą fotografią, tylko po co?

48 * IWONA WILCZEK * Iluzje III
PLUS. Antoni Rut. Fotografia daje możliwości wykonywania interesujących grafik kalejdoskopowych. Nieraz wystarczy to do uzyskania interesującej kompozycji. Tym razem barwne grafiki przemawiają do nas kolorem a nie tylko jasnymi i ciemnymi plamami. To czyni z tych grafik bardziej interesujące kompozycje.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. W ten sposób można się bawić z każdą fotografią, tylko po co?

50 * RADOSŁAW WRÓBEL * Ganges
PLUS. Antoni Rut. Nie mam uwag.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli dobrze odczytuję, to Hindus modli się do świętej rzeki? Może jest ujęcie, że się pochyla? Wzmocniłoby to ten przekaz, ale i tak jest dobrze.
Jestem za.

51 * RADOSŁAW WRÓBEL * Znowu Ostrów
PLUS. Antoni Rut. Właściwie mam same uwagi krytyczne ale tym razem pisze o tym kolega.

MINUS. Władysław Nielipiński. No cóż – takie sobie nocne zdjęcie. Dla pełnego realizmu należałoby balansem bieli wyeliminować żółty zafarb, może obniżyć nieco kąt patrzenia, aby odciąć ciemną część budynku, a dołożyć nieco więcej „świecących” kamieni, wyprostować piony. Do albumu o Ostrowie – jak znalazł.

52 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Mały Budda
PLUS. Antoni Rut. Podobnie jak w poprzedniej sesji autor przedstawia fotografie elementów przyrody, w których doszukuje się podobieństwa do ludzi. Takie poszukiwania są dość ciekawe. Powodują i stanowią inspirację do podobnych poszukiwań. Fotografia daje też możliwości wykonywania interesujących prac bez uciekania się do programów graficznych. Wystarczy umiejętność wykorzystywania możliwości aparatu. Tzw. fotografia makro ma jeden mankament, z którym raz udaje się wygrać a raz nie. Chodzi mi o głębię ostrości. Przeważnie jest zbyt krótka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

53 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Arena
PLUS. Antoni Rut. Obecnie fotografia daje duże możliwości wykonania intrygujących grafik. Nakładając wiele obrazów na siebie lub projektując układy kalejdoskopowe otrzymujemy bardzo ciekawe kompozycje. Tworzenie grafik z fragmentów rzeczywistego świata, przenoszenie ich w ramy kompozycji jest prawidłowym kierunkiem w poszukiwaniu własnej drogi przekazywania swych artystycznych wizji.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

54 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Calineczka
PLUS. Antoni Rut. Podobnie jak w poprzedniej sesji autor przedstawia fotografie elementów przyrody w których doszukuje się podobieństwa do ludzi. Takie poszukiwania są dość ciekawe powodują i stanowią inspirację do podobnych poszukiwań. Fotografia daje też możliwości wykonywania interesujących prac bez uciekania się do programów graficznych. Wystarczy umiejętność wykorzystywania możliwości aparatu. Tzw. fotografia makro ma jeden mankament, z którym raz udaje się wygrać a raz nie. Chodzi mi o głębie ostrości. Przeważnie jest zbyt krótka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Makrofotografia, to przede wszystkim perfekcyjna technika. W tym przypadku zbyt dużo nieostrości. A poza tym znam bajkę o calineczce i nie widzę związku…

55 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Łuk triumfalny
PLUS. Antoni Rut. Podobnie jak w poprzedniej sesji autor przedstawia fotografie elementów przyrody w których doszukuje się podobieństwa do ludzi. Takie poszukiwania są dość ciekawe powodują i stanowią inspirację do podobnych poszukiwań. Fotografia daje też możliwości wykonywania interesujących prac bez uciekania się do programów graficznych. Wystarczy umiejętność wykorzystywania możliwości aparatu. Tzw. fotografia makro ma jeden mankament, z którym raz udaje się wygrać a raz nie. Chodzi mi o głębie ostrości. Przeważnie jest zbyt krótka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Gdyby się autor nie upierał, że chce pokazać łuk triumfalny, to mógłby w tym miejscu stworzyć w miarę poprawną kompozycję. (zobacz propozycję) W tym wariancie fotografia może być co najwyżej ilustracją tego, jak często zauroczeni subiektywnym pomysłem nie potrafimy dostrzec obiektywnej rzeczywistości.

56 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Rynek
PLUS. Antoni Rut. Fotografowanie nocnego miasta to sprawa trudna i niejednokrotnie nie do wykonania. Pokazanie jednocześnie światła i cienia jest dość niełatwym zadaniem. Latarnie oświetlają fragmenty ulic. Część ulic pozostaje w głębokim cieniu ale z widocznymi szczegółami bruku i szczegółami architektonicznymi. Chwilami ma się wrażenie, że latarnie rzucają światło, które odbite od budynku i bruku rozświetlają nieśmiało całą uliczkę.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie jestem miłośnikiem „photoschopowych technik specjalnych”, ale jeżeli ktoś je lubi, to niech przynajmniej nie zapomina o takich podstawowych czynnościach jak wyprostowanie pionów w architekturze.

57 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Ulica Gołębia
PLUS. Antoni Rut. Fotografowanie nocnego miasta to sprawa trudna i niejednokrotnie nie do wykonania. Pokazanie jednocześnie światła i cienia jest dość niełatwym zadaniem. Latarnie oświetlają fragmenty ulic. Część ulic pozostaje w głębokim cieniu ale z widocznymi szczegółami bruku i szczegółami architektonicznymi. Chwilami ma się wrażenie, że latarnie rzucają światło, które odbite od budynku i bruku rozświetlają nieśmiało całą uliczkę.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie jestem miłośnikiem „photoschopowych technik specjalnych”, ale jeżeli ktoś je lubi, to niech przynajmniej nie zapomina o takich podstawowych czynnościach jak wyprostowanie pionów w architekturze. Oczywiście wykorzystując szerokie obiektywy, możemy z premedytacją wykorzystywać ich właściwości i traktować to jako zamierzony środek wyrazowy. Byłoby tak w tym przypadku gdyby kamieniczki pochylały się nad uliczką jednakowo po jednej i po drugiej stronie. Usytuowanie „gwiaździstej” latarni w samym środku obrazu też nie jest dobrym rozwiązaniem.

Organizatorzy, Patroni, Sponsorzy:

© PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
Kopiowanie, reprodukowanie całości lub fragmentów zdjęć oraz tekstów umieszczonych na tej stronie bez zgody właściciela strony oraz autorów jest
ZABRONIONE